πρακτικισμός

ο, Ν

(φιλοσ.) αντίληψη για σχέση μεταξύ θεωρίας και πράξης η οποία απολυτοποιεί τη σημασία τής πρακτικής πλευράς τής ανθρώπινης δραστηριότητας και υποτιμά, αντίθετα, εκείνην τής θεωρητικής έρευνας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρακτική + -ισμός*. Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Ακρόπολις].